Nakkaşlık yapan Ferhat, bir gün Amasya Sultanı Mehmene Banu’ya, kız kardeşi Şirin için dünürcü göndermiş. Ancak sultan Şirin’i vermek istemediği için olmayacak bir iş istemiş. Şahinkaya denen uzak bir yerden “ Şehre su getir, şirin’i vereyim” demiş. Ferhat yola koyulmuş hemen. Vurmuş kayaların böğrüne böğrüne. Kayalar yarılıp, suya yol verince şehirde işitilmiş suyun sesi. Bunu gören sultan, bakmış ki kız kardeşi elden gidecek bir cadı bulup Ferhat’a yollamış. Cadı su kanallarını takip edip ulaştığı Ferhat’a Şirin’in öldüğünü, onunda boşuna uğraştığını söylemiş. Bunun üzerine Ferhat “Şirin yoksa dünyada yaşamak bana haramdır” deyip bırakmış kendini kayalıklardan aşağıya. Ferhat’ın öldüğünü duyan  Şirin’de  aynı yerden kendini kayalıklardan bırakmış ve uzanmış cansız vücuduyla Ferhat’ın yanına.