Ergin Keleş 20 yıl önce Trabzon altyapısında başlayan ve artık son demlerine gelen futbol yaşamında gereksiz bir konuşmasının başına açtığı güzel bir örneğini ifadelendirmiş kendi ağzından .

İlginç ,hoş ve manidar geldi bana paylaşayım istedim.

"Sevgili Yücel İldiz hocam. Altay'a transfer oldum. Santrfor ben varım, Paixao var zaten. Derken o sırada İngiltere'den bir santrfor daha getirdiler.

Ben oynamıyorum. Lige de kötü başladık. Koronavirüs var o dönem. İstanbul'da İstanbulspor'la oynadık, mağlup olduk. Hoca, 2-3 gün izin verdi. İzni yaptım.

İzinden dönüyorum, İzmir uçağına bindim. Uçakta herkeste maske var. Ben koltuğumu ararken o sırada telefonum çaldı. Sevdiğim, dertleştiğimiz bir hoca, takım da iyi gitmiyor ya Hoca da bana 'sizin takım iyi takım nasıl böyle oynuyor' diyor.

Ben de hiç sorma hocam, zaten yaptığımız antrenmanlar da çok kötü diyorum. Taktik hiçbir şey yok, inanamıyorum diyorum. Burası büyük camia hocam diyorum.

Hocam zaten milli ara, bence Yücel hoca milli arayı göremez dedim. Neyse dedim uçak kalkıyor, görüşürüz. 11-C koltuğum. Kulaklıkla konuşuyordum.

Kulaklığı çıkarırken gayrı ihtiyari diğer tarafa döndüm, 11-D'de Yücel hoca oturuyor. Hoca, Allah aşkına beni bir dürt ya. Oğlum buradayım de. Yücel hocayı görür görmez, kulaklığı çıkarıp, gözlerimi kapattım.

Uçak indi. Bizim sol bek Özgür vardı, 2 sıra önümüzdeydi. Uçak indi, Özgür döndü arkasını, Yücel hocaya 'Aaa hocam merhaba' dedi. Bana da 'Ergin'im naber' dedi.

O sırada Yücel Hoca, 'Özgür, bundan sonra antrenmanları Ergin Hoca yaptırır' dedi... Yıkıldım ya. Çok kötüydü.

İzmir'e eve döndüm.

Sevgili eşim, İzmir'e taşınalı daha 20 gün olmuş. Kolileri boşaltıyor. Dedim ne yapıyorsun, doldur kolileri, boşaltma... Altay'dan böyle çok kötü ayrıldım. %100 hatalı benim. Yücel hoca hakkını helal etsin."(Socrates Dergi)..

Futbol Hoca ve oyuncular arasında bir eksen kaymasıdır. Oynasanda oynamasında mutlaka bir suçlu bulursun.

En garibi seyircidir parasını verir her halükarda stada gider yada lig spora,exsenetakılır ,aradığı takımının onu mutlu etmesidir.

Yöneticilerse hamaliye ve nakliye işleri arasında ezilir durur hava atabilmenin haklı gururunu yakalama gayreti içindedirler rakiplerine .

Futbolcu alır parasını gider alamazsa mahkemeye verir idareci kalır borçlarla baş başa.

Ergin kardeşimiz gittiyse de parasını bırakmamıştır mutlaka Altay’da.

Altay’dan Adanaspor’a oradan Ankara Demir son olarak Kastamonu’da idi.

Fıkra gibi bir anı idi bugünkü yazımızın konusu idi.

Bal ligi çalışmalarına başlamış kulüpler, onu aldı bunu aldı haberlerini okuyoruz spor sitelerinde.

Çarşambasporumuz sessiz ve derinden giderek yine son anımı ve altın vuruşumu bekliyor acaba diye de Özkan Başkanımıza sormuş olalım.

Sağlıklı ve spor dolu günler diliyorum.