Biraz gündem dışı olsa da bölgemizi ilgilendiren önemli bir konuya değinmek istiyorum.
Fındık sezonu bölgemize fındık toplamaya rızık temini için gelen doğu ve Güneydoğulu kardeşlerimizden ve onların hayat şartlarından bahsetmek istiyorum.

Konu malum doğu bölgesinden gelen kardeşlerimize çadır hayatı ve göze hoş gelmeyen bir yaşantıyla mücadele etmektedirler. Onların buralara geldiklerinde barınak yerlerinin olmaması onların hayat şartların çekilmez hale getirdiğini gözlemekteyim. Yaklaşık 20 ila 30 bine yakın insan fındık sezonu bölgemize gelmektedir.Bunlar göçebe yaşayan, sezonluk gelen buradan sonra Tokat, Niğde, Adana vb.. bölgelere çalışmak için giden ailelerdir. Genellikle Urfa ve ilçelerinden gelen insanlarımızdır. Devlet bu insanlarla ilgili bir çalışma yapsa da bunlar yetersizdir.

Önceki yıllar AB adına yapılan çalışmalarda Türkiye’yi zedeleyici, yıpratıcı söylevler oluşmuştu. Buradaki işçilerin yaşam şartlarını ve çalışma koşullarını gündeme getirip karalama yapılmıştı. Neyse o gündeme fazla konu olmadı ama yetersiz kalınmıştır. Geçenlerde tanıştığım Engin Gürbüz ve Eda Gürbüz çifti 2 yıldır takip ettikleri Urfalı bir ailenin yaşam koşullarını incelemeye almışlar onların yaşamlarını doktora tezi olarak araştırıyorlar. Eda hocamız Hacettepe Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Sosyal Hizmetler Bölümünde Hizmet vermektedir.

Doktora tezi için Çarşamba’da araştırma yapmak için gelmişler onlarla tanıştım ve elimden geldiği kadar da yardımcı olduğuma inanıyorum. Köylere yerleşen mevsimlik işçilerin kapanan köy okulları ve bahçelerinde barınma imkânı sağlanmasının bu konuyu çözeceği inancındayız. MEB çürümeye terk edilen köy okullarının onarımı yapılarak bu hizmette kullanılmalıdır.
Köylere gidildiğinde nahoş görüntülerle karşılaşmaktayız. AB’ne giriş aşamasında modern bir çağda ve teknolojik bir çağda ilkel görüntülerle karşı karşıyayız bölgemiz ve ülkemiz için önemli bir konu olduğundan gündeme almak istedim. Valiliklerin ve Kaymakamlıkların bu konuya el atamaları önemlidir diyorum.
Çarşamba’da BOTAŞ Konuklama Merkezi boş olmasına rağmen 1-2 aile orada kalmaktadır. Köy okulları bu konunun çözüm noktası olduğu kanısını dile getirmek istedim. Yetkililerin bu konuda duyarlı olması temennisiyle.