Son günlerde ekranlara bakmaya cesaret edemiyoruz. Her gün yeni bir skandal, yeni bir gözaltı, yeni bir rezalet… Özel hayat kavramı çoktan yerle bir oldu. “Mahremiyet” kelimesi artık sadece sözlüklerde kaldı. Çünkü sahnede artık rezalet var, utanç var, yozlaşma var.
Bir zamanlar örnek gösterilen, gençlerin idolü olan ünlüler… Devlet protokolünde yer bulan iş insanları… Birer birer gözaltında. Kimisi uyuşturucu partilerinde, kimisi kara para aklama şebekelerinde. Toplumun gözünün içine baka baka lüks içinde yaşayanların, bir sabah elleri kelepçeli halde götürülmesi ne yazık ki artık kimseyi şaşırtmıyor. Çünkü bu çürümenin ayak sesleri uzun zamandır geliyordu.
Spor camiası desen, orası da ayrı bir bataklığa dönüşmüş durumda. Bahis skandalları, manipüle edilen maçlar, menajer oyunları, “satılan formalar” derken artık futbolun kendisi değil, kirli düzenin kimliği konuşuluyor. Milyon dolarların döndüğü bu sistemde, ter döken değil, para saçan kazanıyor. Saha içi mücadele yerini, masa başı hesaplara bıraktı.
Ekranlarda parlayan ışıkların ardında karanlık bir dünya var. O dünyanın içindekiler, her gün biraz daha batıyor; bizler ise olan biteni izliyor, iç çekiyoruz. Çünkü biliyoruz ki bu sadece “onların” sorunu değil, bu kirlilik topluma da sirayet ediyor.
Artık dur demenin zamanı geldi.
Bu ülke, alnının teriyle kazananların, namusuyla yaşayanların omuzlarında yükselecek.
Ama bugün geldiğimiz noktada; para, şöhret ve güç üçgeninde sıkışan bir toplum fotoğrafı var karşımızda.
Yazık!
Gerçekten yazık…
Çünkü bu ülke, kirli manşetleri değil, tertemiz başarıları hak ediyor.
