Bazı isimler vardır; sadece birer insanı değil, koskoca bir memleketin yüreğini temsil eder…
Eren Bülbül ve Ferhat Gedik, işte bu isimlerden.
Sekiz yıl geçti.
Sekiz yıl önce Karadeniz’in sarp dağlarında, Maçka’nın gür ormanlarında hain bir pusuda kaybettik onları. Ama aslında hiç kaybetmedik… Çünkü bu toprakların vicdanına, hafızasına ve dualarına emanet etmiştik.
Eren… Daha 15’inde bir çocuktu. Yüzünde çocukluk gülümsemesi, yüreğinde dağlar kadar cesaret. “Bir şey yapın!” diyenlerin değil, “Ben bir şey yapayım” diyenlerin temsilcisiydi. O, tereddütsüz gösterdi hainlerin yerini. Çünkü o, vatanı kendinden üstün tutan bir evlattı.
Ferhat Gedik… Kahraman bir asker. Onlarca operasyondan sağ çıkan, defalarca hayatını memleket uğruna ortaya koyan bir komutan. O gün orada Eren’i korumak için bedenini siper etti. Son nefesine kadar şerefini, üniformasını, bayrağını yere düşürmedi.
Bu iki yiğit, o gün sadece şehit olmadı.
Bir nesle vatan sevgisini yeniden öğretti.
Bir millete, cesaretin yaşla değil yürekle ölçüldüğünü hatırlattı.
Ve bir devlete, toprakların nasıl korunacağını yeniden gösterdi.
Şimdi, sekiz yıl sonra hâlâ içimiz yanıyor.
Eren’in adını taşıyan okullarda öğrenciler onun hayalini yaşıyor.
Ferhat Komutan’ınhikayesi, genç asker adaylarının kulağında bir yemin gibi fısıldanıyor.
Evet, yoklukları büyük.
Ama varlıkları daha büyük bir miras bıraktı bu topraklara.
Eren ve Ferhat Komutan…
Siz bu milletin kalbine kazındınız.
Ve biz size borçluyuz: Cesareti, vatan aşkını, insanlık onurunu…
Ruhunuz şad, mekânınız cennet olsun.
Siz şehadeti seçtiniz, biz size dua etmeyi…
Unutmayacağız.
SON
DAKİKA
