Ortadoğu kaynıyor. İsrail’in yıllardır süren zulmü yetmezmiş gibi, şimdi bir de İran’la savaş kapıda. Savaşın dumanı daha buraya varmadan, ateşi cebimizi yakmaya başladı bile. Zaten zor ayakta duran ekonomi iyice dibe vurdu.
Emekli geçinemiyor. Asgari ücretli sürünüyor. Market fiyatları her hafta değişiyor. Bugün aldığını yarın aynı fiyata almak hayal oldu. Et, süt, sebze, meyve… Her şey ateş pahası. Ev kiraları desen uçmuş gitmiş. Millet ekmeğini küçültüp ay sonunu getirmeye çalışıyor.
Mazot, benzin desen…
Her gece yeni zamla uyanıyoruz. Arabasına bineni düşman gibi görüyorlar adeta. Köylü traktörü çalıştırmaya korkuyor, çünkü mazot fiyatı kazandığından fazla. Üretici toprağına küstü, çünkü destek yok, alım yok, güven yok.
Halkın sırtına yük bindikçe bindiriliyor. Ama hâlâ çözüm yok, umut yok, plan yok. Geçici pansumanla ülke yönetiliyor. Üstelik bu pansumanın da faturası yine vatandaşa kesiliyor.
Türkiye güçlü bir ülke, elbette bu krizden çıkar ama bugünkü gidişat iyi değil. Bu yolun sonu uçurum. Ve bu uçurumdan ancak akıl, vicdan ve halktan yana bir yönetimle dönülebilir. Yoksa işimiz Allah’a kaldı.
