Plan ve Bütçe Komisyonu’ndan geçti, Meclis gündemine geldi derken… Kamuda yönetici ve uzman pozisyonundaki personele 30 bin TL seyyanen zam öngören düzenleme, toplumun tepkisiyle geri çekildi.
Ama bu olay öyle kolay unutulacak türden değil.
Çünkü mesele sadece bir maaş düzenlemesi değil; adalet duygusunun kökten sarsılmasıdır.
Emekliye, Memura Yok, Asgari Ücretliye Yok!
Her gün markette etiket değişiyor, temel gıda artık lüks hale gelmiş, kiralar göğe çıkmış.
Emekli, 16 bin liralık maaşla hayatta kalmaya çalışıyor.
Asgari ücretli, ay sonunu değil ayın ortasını bile zor görüyor.
Ama devletin tepesindeki bir grup yöneticiye 30 bin lira seyyanen zam hazırlanıyor.
Sahi, hangi vicdanla?
Ekonomi alarm veriyor, bütçe açıkları büyüyor, her kalemde tasarruf çağrısı yapılıyor.
Ama sıra emekliye ve memura gelince, “bütçede kaynak yok” deniyor.
Sıra asgari ücretliye gelince, “enflasyonist etkiler olur” deniyor.
Peki yöneticilere gelince ne oluyor da bir anda kaynak bulunuyor?
Nereden geliyor o paralar?
Bu Ülkede Eşitlik Nerede?
Bir ülkede yönetenle yönetilen arasında uçurum büyüyorsa, orada sosyal barış kalmaz.
Bu düzenleme, adeta “kim daha yakınsa pastadan o kadar pay alır” mantığının resmidir.
Oysa kamu hizmeti bir ekip işidir.
Bir yönetici 30 bin TL alırken, aynı kurumda çalışan memur, teknisyen, şoför, güvenlik görevlisi açlık sınırının altında ücretle çalışıyorsa…
Bu adalet değil, ayrımcılıktır.
Gerçek Reform, Adaletli Paylaşım Olmalı
Bu ülkenin yeniden güvene, umuda, inanca ihtiyacı var.
Ve o güven, eşitlikten, hakkaniyetten doğar.
Ekonomiyi ayağa kaldırmanın yolu, toplumun bir kesimine değil, herkes için adil bir sistem kurmaktan geçer.
Yöneticilere 30 bin TL seyyanen zam değil;
Emekliye, işçiye, öğretmene, sağlıkçısına insanca yaşayabileceği ücret verin.
İtibar, maaşla değil, adaletle kazanılır.
Bu millet artık “önce ben” diyenlerden değil, “önce adalet” diyenlerden yana.
