Kuvvetli bir yağış başlamıştı. Şerife bacı bir an taşıdığı mühimmatın ıslanıp bütün emeğin zayi olacağını düşündü. Bütün bu çileler, bu top mermilerini mücahitler kullansın ve düşmanı vatandan def etsin diyeydi. Y mermiler ıslanıp kullanılmaz hale gelirse bu ihmal nice zulme kapı aralardı. Bir çaresini bulmalıydı Şerife Bacı. Hemen gidip bebeği için kağnının arkasında cephane arasına otlardan bir yer yaptı. Yolda soğuktan korunmak için üzerine yorganı kağnının üstüne örttü. Artık çocukta mermilerde yağış ve soğuktan emniyetteydi.
Şerife Bacı kağnıdaki emaneti yerine ulaştırmak için gayretle yol almaya çabalıyordu. Kah çamura saplanıyor, kah karlara gömülüyordu. Öküzlerden biri yürümemekte direttikçe kağnısı gerilerde kalmaya başlamıştı. Şerife Bacı sarp yollarda kağnıdan inip hayvanlarla uğraşıyor, yol almak için bütün gücünü sarf ediyordu.
Bu zorluklar içinde yol almaya devam eden Şerife Bacı, el ve ayaklarında, burnunda yanaklarında sızlamalar hissetti. Ancak o zaten bu zorlukları kabul ederek yola çıkmış, bahaneleri baştan reddetmişti. Bir an önce Kastamonu’ya varmalı, emaneti teslim etmeli, çocukla ilgilenmeliydi. Yorganı kaldırıp kağnıda, meriler arasında yatırdığı Elif’e baktı tekrar “Allahım korusun seni!” dedi, üstünü yorganla iyice sarmaya çalıştı. Bebek uyanmıştı, ağlıyordu. Belli ki acıkmıştı. Şerife Bacı bebeğini kucağına alacak takati kendinde bulamadı Soğuktan ellerini rahat hareket ettiremiyordu.
Kağnı sallanarak yola devam ediyordu. Bebeği tutamayıp düşürmekten korktu. Koca öküz yine durmuştu. Şerife Bacı üvendireyi rahat kullanamamasından elindeki kuvvetli uyuşukluğun farkına varmıştı. Birer birer yitiriyordu sanki azalarını. Rahat hareket edemez olmuştu. Donmaya başladığını fark etti Şerife Bacı. Kemiklerine iliklerine kadar hissettiği soğuğa bıraktı kendisini. Artık elinden bir şey gelmiyordu. Hareket edecek hali kalmamıştı kağnının üzerinde sağına doğru hafifçe uzandı. Tatlı bir uyku geliyordu sanki son uykusu olacağını hissediyor, inleyerek dua ediyordu.
Şerife Bacı’nın kağnısı diğer kağnılardan çok sonra önde gidenlerin izini takip ederek Kastamonu’ya vardı. Askerler kağnıda donmuş bir şekilde yatan Şerife Bacı’yı buldular. Milletin emaneti olan mermiler orduya ulaştırıldı. Elif bebek ise askerler tarafından hemşirelere verildi. Anne sütü içirildi. Nice bebeğe sütannelik yapan Şerife Bacı’nın bebeğini sütanneler emzirdiler.
Şerife Bacı bizim binlerce şehidimizden biri. Yâd ederek minnettarlığımızı ifade etmek ve aziz ruhuna Fatihalar gönderilmesine vesile olmak istedik. Onun hatırası, türlü sahte ve sanal dertlere müptela olduğumuz bu zamanlarda çok ama çok önemli.