Birazcık Engellerimizden dem vuralım.
Engellerimiz neler? Engellerimiz o kadar çok ki!. Bazılarımız düşünce engellidir, Bazılarımız fikir engellidir,
Bazılarımız ise ya doğuştan veya sonradan geçirdiği kaza sonrasında, hastalık akabinde bedensel ve zihinsel engellilerimizdir.
Bizim derdimiz görünüşte sağlam olup, düşüncede, maddi ve maneviyatta ki özürlülerimiz.
Düşünceleri ile, çıkar sıkıntıları ile, makam sevdası ile, siyaset, para, zenginlik merakı heyecanı ve sevdası ile engelli olanlar o kadar ki!
Bu kadar engel ve engelliler içinde gerçek engelliler adına İlçemiz de önce RAM akabinde ÇABED kuruldu. İlk olarak kimse fazla değer ve önem vermedi.Özel Eğitimleri saymıyorum işin sonunda oraları para için açılmış gelir kapılarıdır. Gönülden emek veren olduğu kadar çıkarı için de bu işi sevmese de yapanlar çok. Bu tipleri çok gördüm. Bizzat bu tiplerle yaşamak zorunda bile kaldım...
Yıllardır ÇABED bir şekilde ilçede ve çevrede ki engellilerin rehabilitasyonunu sağlayarak toplum içine sokulmalarını sağladı. Yetmedi bu defa bu engellileri ÇABES adı altında Basketbol oynatarak engellilere yaşam ve düşünce değişikliği için uğraş vermeye başladı.
Sonuç olarak ÇABED ve ÇABES Yöneticileri engellileri düzeltti ama bizim engelsiz görülen asıl düşünce, fikir özürlüleri bu çalışmaları bir türlü anlayamadı.
Hatta kimse kusura bakmasın ama Engelli üzerinden siyaset bile tavan yaptı. Siyaseten yıllardır onlarca vaat verildi ancak gözle görülür ilerleme sağlanamadı.
Bu noktadan sonra bunların geliştiğini kabul edebilmem için:
Engellilere has bir bina, bir spor salonu, bir eğlence ve engelliler için yaşanabilir bir İlçe, İl yanı sıra Türkiye oluşturulmadıkça siyasete ve söylenenlere inanmayacağım.
Ve önümüzde ki süreçte gördüklerim içler acısı.
Mesela İlçemizde Engellilerin adını ilk kez hiç Unutmuyorum Kürşat İsimli engelli bir gencimiz ve Onun Annesinin engelli oğluna verdiği sevgi, saygı ve bağlılığını anlatan şiirleri ile duyurmuştuk.
Bu gün Kürşat ne durumda, Annesi ne halde bilen kaç kişi var. Hatta onun bir dönem bakımını ve eğitimini devlet kanalı ile özel rehabilitasyon merkezinde yapılıyordu. Bu gün yaşı nedeni ile bakımı bırakıldı. Eve sadece yaşlı ve her türlü sıkıntıyı çekerek oğlunu hayatta tutabilmek için çırpınan Annesini kim umursuyor. Devlet bu anneden daha mı zengindi ki bir engelliyi sonuna kadar bakımını üstlenemedi ve kaderine terk etti. O Anne hiç mi kendi hayatı içinde durup dinleneceği, acısını, sevincini paylaşacağı anı olmayacak. Hiç kimse elini uzatmıyor ama eleştiride de dur durak bilmiyorlar.
Oysa sözüm ona HER ENGELLİ için sonuna kadar mücadele ve eğitim hakkı vardı, hakları veriliyordu.Engellilerin Bakım, iş hakkı gibi hakları vardı. Hepsinin kocaman bir yalan olduğunu görüyoruz. Hangi Büyük iş yerlerimiz tam manası ile Engelli çalıştırıyor. O da kocaman bir yalan...
Kısacası ENGELLİLERİN HAKLARININ tam verildiği engelsiz bir dünya umudumu hala tüketmeden bekliyorum. Bu arada da Engelsiz engellilerimizin söylediği hiç bir kelimeye inanmıyorum, inanmayın...
Artık engelsiz bir gelecek ve yaşam dileklerimle ÇABED, ÇABES gibi engellilere kucak açıp yardımcı olan, gönlünü veren, sevgisini ve maddi manevi desteğini veren herkese teşekkür ediyor ves bir kere daha soruyorum:
Engelsiz, Engellilerin yanın da gerçek Engellilerin hakları ne olacak?
Allahın herkesi engelsiz engellilerden koruması dileklerimle...
Mutlu ve (sağ)lıcakla kalın...