Evet bu konuya girmeden önce bizim şu Milli Eğitim Müdürlüğüne bir kere daha bir haber yollayalım. Yahu siz 18 Mart Şehitleri Anma günü programı yapmak için o kadar masraf yapıp davetiye bastırıyorsunuz, sonra bunu gereken yerlere neden dağıtmıyorsunuz. Garibim İsa Şeker’  de gitti. Hep suçu ona buluyorduk şimdi o da yok. Peki kim suçlu. Devletin bürokratları ve vatandaşlar tören var mı yok mu bilmiyor ona buna telefon açıp duruyorlar. Peki siz orada ne yaparsınız? Çalışmak ibadettir iyi güzel de çalışmak ibadet. Anlamadım gitti ne yaptıklarını. Siz anladınız mı?

***  

Evet konumuz Şehitlerimiz. Bu anlamlı gün öncesinde Çarşamba son Şehidini uğurlamıştı. Biliyorsunuz THY nin akrobasi uçağının düşmesi sonucu hayatını kaybeden Özer Komutanımız vardı.

Peşine Afganistan’ da düşen helikopter ve 12 Şehit. Böylesi bir duygu dolu gündemle başladık güne…

Biz bildiğimiz kendi ilçemizin şehidi ile devam edelim konuya. Yüzbaşı Özer’in şehadeti de çok anlamlı ve bir o kadar da manalı bir şehadet.

Hani tabir ardır ya: Adam gibi adam.

Devletin malını “yetim hakkı var” diyerek kurtarmaya uğraşırken kendi hayatını kaybeden, Devletin malını korumak, ve hayatını kaybetmek. Kulenin tüm ısrarlarına rağmen atlamayarak hayatını kaybetti.

Ne demiş son cümlelerinde: “Bu uçakta yetim hakkı var!”

Bunu kaç kişi veya kaç Türk insanı düşünür. Yetim hakkı var. Birileri deveyi hörgücü ile götürürken, alavere dalaverelerle etmediğini bırakmazken, Şehit Yüzbaşım Ümit Özer canını bile feda etti yetim hakkı için.

Peki o yetim hakkını düşünmeyip yiyenler şimdi utanacak mı?

Kim yiyor diyenlere çok fazla gerilere gitmesine gerek yok. Şöyle son dönemlerde ki bazı haberleri iyi okursalar çok iyi anlayacaklardır.

Biz işaret edelim bulup okuyan anlar. Anlamak istemeyen zaten arayıp sormaz. Sonra İlçe’ de 18 Mart Çanakkale Şehitlerini Anma Programı…  Yıllardır söylerim. Ya basmakalıp törenlerden vazgeçin, ya da adam gibi törenler, etkinlikler düzenleyin diyerek. Ama hiç fark yok.

Önce çelenk koyulur, sonra Cemil Şensoy Kültür Merkezine gidilir, daha sonra da askeri erkan Şehit Ailelerini ziyaret eder. Mod bu!.

Peki bizim siyasetçiler, diğer bürokratlarımız neredeler?. Şehitler sadece Askeri erkanın mı, devlet protokolünün mü? Siz neden gitmezsiniz. Şehit Yüzbaşı Ümit Özer’imizin acısı taze o ayrı. Ona herkes gidiyor. Hatta şunu belirtmeliyim. Özer Ailesi daha acısını bile tam olarak yaşayamadı. Biraz müsaade edilmeli derim.

Sonuç olarak:

Bu törenler ve töreni düzenleyenler mutlaka yeniden gözden geçirilmelidir. Ya değişik bir program yapın ve halka, resmi kurumlara adam gibi davet gönderin. Ya da milletin parasını boşa davetiye kartlarına verip raflar da, çöp sepetlerinde bekletmeyin. Bir yanda Yetim hakkı var diyerek uçağı terk etmeyip canını veren Şehidimiz, diğer tarafta davetiyeyi bastırıp dağıtmayanlar. Gelin siz karar verin. Bu yazıdan sonra bana yine küsüp darılacaklar ama gerçekler acı ve gerçekler de bunlar. Yaşıyoruz, yaşatıyorsunuz. Bir türlü şu Milli Eğitim düzelmedi gitti.

Şimdi kim daha çok sevilir. Şehitler o nedenle bu kadar çok seviliyor bu memlekette, elbette ki anlayana.  Ne dersiniz?

Mutlu ve (sağ)-lıcakla kalın…