Otuz altıncı ve son Osmanlı padişahı, 101. İslam halifesi Sultan Mehmed Vahideddin Han, ahirete intikal edeli 94 sene oldu. Sultan Abdülmecid Han'ın tahta geçen 4 oğlundan dördüncüsü olan Sultan Vahidettin, 2 Şubat 1861 tarihinde Dolmabahçe Sarayı'nda doğdu. Üç aylıkken annesini, dört aylıkken babasını kaybetti. Onu üvey annesi Şayeste hanımefendi büyüttü.
Yedi yıldır veliahtlık makamında bulunan Şehzade Yusuf İzzeddin Efendi'nin beklenmedik şekilde vefatı üzerine veliaht ağabeyi Sultan Mehmed Reşad Han vefat edince 4 Temmuz 1918 günü padişah oldu. Birinci Dünya Harbinde Osmanlı imparatorluğu mağlup devletler safında olduğu için İstanbul Mondros Mütarekesi gereği 13 Kasım 1918'de İtilaf Devletleri tarafından işgal edildi. Dört yıllık saltanatının tamamı bu işgal altında geçti.
1 Kasım 1922'de saltanatın kaldırılmasından sonra 17 Kasım'da vatandan çıktı. İmkanı olmasına rağmen hazineden hiç bir şeyi yanına almadığı ve yad ellerde kalabalık akraba ve maiyetinin geçimide kendi üzerine kaldığı için sıkıntıya düştü.
15 Mayıs 1926 gecesi İtalya'nın Sanremo şehrinde kaldığı evde aile efradını ve hizmetlileri akşam namazından sonra odasında toplamış sohbet ediyordu. Zaten o gün Nice'den müjdeli bir haber ulaşmıştı. Kızı Sabiha Sultan'ın bir kız çocuğu dünyaya gelmişti. Padişah bir ara, ''Haydi yatsı namazlarınızı kılınızda geliniz sohbetimize yine devam ederiz.'' demişti. Ancak daima yanında bulunan hanımı tekrar odaya girdiğinde kendisini uzandığı yerde vefat etmiş bulmuştu.
Yastığının altında parasızlıktan alamadığı ilaç reçeteleri çıkmıştı. Çevredeki esnafa olan borçlar sebebiyle eşyasına ve tabutuna haciz konuldu. Cenaze tam bir ay kaldırılamadı. Damadı Ömer Faruk Efendi'nin babası Abdülmecit'ten istenen para gelince bakkal, manav ve diğer esnafa olan borçlar ödendi.
Sultan'ın tabutunun Villa Magnolia'nın salonlarından birinde haftalarca beklediği o günleri hanımı Nevzad Hanım şöyle anlatıyordu; ''Bulunduğum katın odasında bir tabut var. Günlerden beri duruyor. Bu tabutta Osmanlı Hanedanı'nın son hükümdarı olan altıncı Mehmed yatıyor, beni kocam ...
Ne mutlu ona diyorum ölüm gibi bir nimete kavuştu.''