Hoş görmek, birinin hatalı davranışına karşı geliştirilen iyi davranıştır, aynen karşılık verebilecekken vazgeçmektir. Çünkü insanız, aynı gezegende yaşıyor, aynı güneşten faydalanıyor, aynı topraktan besleniyoruz. Aynı ten kafesinde, aynı can emanetini taşıyoruz. Doğumla ölüm arasında benzer duraklarda konup kalıyoruz ve bütün benzerliklerimize rağmen herkesin tuttuğu farklı yollar, benimsediği farklı hayat tarzları var. Nasıl ki yer damar damardır, insan da çeşit çeşit… Aynı olay karşısında farklı tepkiler verebilir, aynı durumlarda farklı davranışları kolayca sergileriz. Bunların kimi doğrudur, kimi de yanlış. Eğer Allah, insanları hataları yüzünden hemen cezalandırsaydı yeryüzünde kimse kalmazdı.

  Hoş görmeyi bilen insan Allah'ın yarattıklarına saygı duyan, O'nun eserleri karşısında hayranlık duyan bir kuldur. Bağışlandığında birçok güzel ahlakı özellikleri de tescillenir. O sevecen, karşısındakinin yerine kendini koyarak düşünebilen, anlayışlı, merhametli, yardımsever ve adil bir kişidir. Hoşgörü ve bağışlamadan uzak bir insandan bencillik, huysuzluk, anlayışsızlık, huzursuzluk ve zulüm beklenebilir.

  Bazı insanlarda kimi zaman hoş görüp geçemiyor, öfkesine yeniliyor, kırgınlığının parmaklıkları arkasında esir kalıyor, kinin ve nefretin gücüne teslim oluyor, kötü anıların buyunduruğu altına giriyor. Oysa külçe külçe ağırlıktan kurtulup özgürlüğe kavuşmak, engin gökyüzünde ruhunu kanatlandırmak ne kadar da kolaydır. Bağışlar ve biter bütün bunlar, uyanır kabustan. Bağışlamak çok mu zordur? Ama her zorlukta beraber bir kolaylık vardır. Önce hatırla; insansın ve sende hata yapabilirsin. Sonra af dileyen kardeşine bak; o da insan, bir hata yapmış ve af dileyerek kapına gelmiş. Nihayetinde bütün yaratılmışlar zaaflarıyla, kusurlarıyla yaşamıyorlar mı? kardeşini bağışlayarak ona varlık dünyanda yer aç, hem kendi iç huzuruna ve mutluluğuna hem onunkine katkıda bulun. Affetmezsen kardeşsiz, dostsuz kalırsın, affetmezsen af dileyen kardeşinde dostsuz kalacak…