İnsan her şeyin en güzel olanını kendisi için ister. Çünkü insan en çok kendini sever, sevmeyenleri sevmez. Ona iyilik yapanlara kalbi meyleder. Bundan dolayıdır ki peygamberimiz aleyhisselam şöyle dua buyurdular: ''Ya Rabbi kötü insanlardan bana iyilik ulaştırma, sonra kalbim onu sevebilir.'' Dünya hayatında her arzu ettiği şeye ulaşan kişiyi biz hayranlıkla seyrederiz. ''Adam kendisini ne kadar çok seviyor, her şeyin en güzelini seçiyor'' deriz. Eğer sahip olduklarını meşru yollardan elde edebilmişse helalı hoş olsun, güle güle kullansın. Yok haramdan gelmiş ise hiç kıymeti yoktur. Olmaması onun için daha hayırlıydı. Aldığı lezzetten bin kat daha fazla sıkıntı çekebilir.

  Bırakıp gideceğiniz servete bu kadar önem veriyoruz, gidip kalacağımız muhakkak olanları ihmal ediyoruz. İnsanın önünde çok uzun bir seyahat varsa, o da bu seyahate çıkmaya mecbur ise, karşılaşacağı tehlikeleri düşünür, tedbirini alır. Ölümle çıkılacak seferden daha uzun, daha tehlikeli hangi seyahat olabilir?

  Çok kısa olmasına rağmen dünyada yapacak bir sürü işimiz var. Çalışacak, iş güç sahibi olacağız, bakmakla mükellef olduklarımızın rızkını helalinden kazanacağız. Bundan sonraki hayatımız olan kabrimizi güzelleştirmeye, ebedi hayatımız olacak ahirette de saadete kavuşmaya mecburuz.